อย่าอ่อนล้านะ…… พี่น้องชาวยะลา

บทที่ 4 ย๊ะล๊า ยะลา = อย่าอ่อนล้านะพี่น้องชาวยะลา

31 มีนาคม 2555 คือวันที่คนยะลาไม่มีวันลืมครับ เป็นวันที่เกิดเหตุคาร์บอม 2 คันขึ้นบนถนนรวมมิตร ซึ่งเป็นถนนสายเศรษฐกิจกลางเมืองยะลา บ้านเรือนพังไปหลายสิบหลังเป็นระยะทาง 800-900 เมตร และมีผู้เสียชีวิตจากเหตุการณ์กว่า 10 คน เหตุการณ์ในครั้งนั้นถือเป็นเหตุความไม่สงบที่รุนแรงและสะเทือนใจที่สุดเหตุการณ์หนึ่งครับ

ผมในฐานะประธานหอการค้ายะลาในเวลานั้น พร้อมคณะกรรมการได้ลงพบปะและได้ลงไปประชุมกับผู้ประกอบการในวันรุ่งขึ้นเพื่อหาแนวทางในการบรรเทาปัญหาร่วมกัน ในตอนนั้นพวกเราได้รวบรวมรายชื่อผู้ได้รับผลกระทบเพื่อไปคุยกับเลขาธิการ ศอ.บต.ให้เยียวยาเบื้องต้น เพื่อให้ผู้ประสบเหตุได้หาที่พัก หาอาหารมาแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากัน ก็ได้รับความร่วมมือในการเยียวยาภายใน 2-3 วันถัดมาครับ ก่อนที่ทางเจ้าหน้าที่ภาครัฐที่เกี่ยวข้องจะเข้ามาประเมินและเยียวยาอีกครั้งตามความเสียหายจริงที่เกิดขึ้น

อย่างไรก็ตามครับหลังเหตุการณ์ ถนนเส้นนี้ยังคงเงียบต่อไปอีกหลายเดือน สภาพบ้านเรือนในตอนนั้นยังคงมีคราบเขม่าและร่องรอยจากการระเบิด พ่อค้า-แม่ค้าเดือดร้อนกันมากครับ ขายของกันไม่ได้เลย คนยะลาก็แทบจะไม่อยากขับรถผ่านถนนเส้นนี้กันครับ

มันเป็นโจทย์หนักของหอการค้ายะลาที่จะสร้างขวัญและเรียกความเชื่อมั่นกลับเข้าไปบนถนนเส้นนี้อีกครั้ง พวกเราก็ได้เชิญผู้ประกอบการในย่านนั้นมาประชุมร่วมกันอีกหลายครั้ง ก่อนที่ทีมงานหอการค้ายะลาตัดสินใจจัดงานถนนคนเดินขึ้นเพื่อเรียกความเชื่อมั่นและกระตุ้นเศรษฐกิจในพื้นที่เกิดเหตุโดยใช้ชื่อว่า “ย๊ะล๊ายะลาแฟร์ @ ถนนรวมมิตร”

ย๊ะล๊ายะลามีที่มาจากความพยายามที่จะใส่ความสนุกสนาน สีสัน และความมีชีวิตชีวาเข้าไปในงานแฟร์ ที่พวกเราจัดกันทุกๆเย็นวันเสาร์ – อาทิตย์ เป็นเวลา 5 สัปดาห์ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ทุกๆร้านค้าที่เคยขายของอยู่แต่ภายในร้านค้า ให้ออกมาร่วมขายของบนท้องถนนกัน หลายคนบอกว่าร้านเค้าจำเป็นต้องขายสินค้าตอนกลางวัน ห้ามปิดถนนบ้าง หลายคนยังกังวลว่าถ้าจัดงานไปแล้ว จะมีเหตุระเบิดเกิดขึ้นอีกรึป่าว ความกังวลใจต่างๆถูกยกขึ้นมาในการพูดคุย แต่สุดท้ายพวกเราก็ตกลงกันได้ด้วยดี และได้รับความร่วมไม้ร่วมมือจากผู้ประกอบการบนถนนรวมมิตรเป็นอย่างดี

และแล้วงานย๊ะล๊ายะลาแฟร์ก็ได้เริ่มขึ้นในช่วง 22 มิ.ย. – 23 ก.ค.2555 ทีมงานได้ติดธงราวสีสันสดใสตลอดเส้นทางที่จัดงานร่วมๆ 1 ก.ม. มีการตั้งเวทีใหญ่เล็กสลับกัน 3 เวที ซึ่งพวกเราตกลงกับผู้ประกอบการในย่านนั้นว่าทางหอการค้ายะลาจะเริ่มปิดถนนตอนบ่าย 3 เพื่อติดตั้งเวทีและเครื่องเสียง รวมถึงจอภาพตลอดเส้นทาง เพื่อเริ่มงานตอน 6 โมงเย็น และจะจัดเก็บทุกอย่างให้เรียบร้อยเพื่อเปิดการจราจรให้เป็นปกติภายในเที่ยงคืนของทุกวันครับ

ภายในงานได้มีกิจกรรมความสนุกสนานต่างๆที่พ่อแม่พี่น้องในยะลามาร่วมแรง ร่วมใจกันสร้างมันขึ้นมา ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากพี่น้องชาวยะลาในการสร้างสรรค์กิจกรรมต่างๆ รวมถึงเยาวชนก็มาร่วมประกวดขบวนคาร์นิวัลกัน ประกวดร้องเพลงกัน มีการแสดงความสามารถพิเศษของเด็กและผู้ใหญ่ทั้งบนเวทีและตลอดเส้นทางบนถนนครับ นอกจากนี้ยังมีทหารนับร้อยนายเดินปะปน และตรวจตราบริเวณงาน โดยผมร้องขอให้ใส่เสื้อยืดย๊ะล๊ายะลาที่จัดทำขึ้นมาเป็นพิเศษ มีสีสันสดใส ใส่แทนชุดทหาร ซึ่งได้รับความร่วมมือจากหน่วยงานความมั่นคงเป็นอย่างดีครับ งานผ่านไป 3 สัปดาห์ด้วยเสียงหัวเราะของผู้ประกอบการ และรอยยิ้มของพี่น้องชาวยะลา

ก่อนเริ่มงานในสัปดาห์ที่ 4 หอการค้ายะลาก็ได้รับหนังสือขู่ให้เลิกจัดงานย๊ะล๊ายะลาแฟร์ มิเช่นนั้นจะก่อเหตุขึ้นอีก เอาล่ะสิครับ ความเชื่อมั่น และขวัญกำลังใจของคนในพื้นที่กำลังดีวัน ดีคืน แต่ชีวิตและทรัพย์สินของพี่น้องชาวยะลาก็สำคัญไม่แพ้กัน จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ?

เขียนเมื่อวันที่ 13 มี.ค.2562