บทที่ 1 สะสมความรู้ สะสมประสบการณ์ :
ผมโชคดีมากครับที่มีคุณพ่อ คุณแม่ให้ความสำคัญกับการศึกษา ท่านจึงขยันทำงานเพื่อเก็บเงินส่งผมไปเรียนเมืองนอก ผมได้ไปเรียนต่อปริญญาโท MBA ที่ Oklahoma City University ประเทศสหรัฐอเมริกา จนจบ และได้มีโอกาสทำงานที่ San Francisco อีก 2 ปี ก็เริ่มเบื่อๆอยากๆที่นั่น จึงย้ายตัวเองมาทำงานให้กับบริษัทญี่ปุ่นบริษัทหนึ่ง ในประเทศญี่ปุ่นด้วยเหตุผลเพราะมันใกล้เมืองไทย ก็เริ่มคิดถึงเมืองไทยครับ แต่ยังอยากทำงาน เก็บตังค์และสะสมประสบการณ์อีกซักระยะ
ผมคิดว่าผมโชคดีมากที่ได้เรียนรู้วัฒนธรรม และการใช้ชีวิตที่ต่างกันแบบสุดขั้ว อยู่ในประเทศที่มีระบบเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 1 และ 2 ของโลกในเวลานั้น ทำงานอยู่ 2 ปีก็อดคิดถึงบ้านไม่ไหวจริงๆ ประกอบกับช่วงเวลานั้น (ปี 2545) ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของที่บ้านก็ย่ำแย่สะสมมาหลายปี คุณพ่อ คุณแม่ก็อายุมาก ผมจึงตัดสินใจกลับเมืองไทยโดยมีความตั้งใจ 3 เรื่องครับ คือกลับไปปลดหนี้ กลับไปดูแลคุณพ่อ-คุณแม่ และกลับไปทำประโยชน์ให้กับบ้านเกิด
ความตั้งใจแรกของผมคือกลับไปปลดหนี้ ไปช่วยฟื้นฟูธุรกิจของครอบครัวที่มีภาระหนี้กว่า 60 ล้านบาท ลองจินตนาการดูครับ เป็นหนี้ 60 ล้านในจังหวัดที่มีระบบเศรษฐกิจเล็กๆอย่างยะลา ในช่วงปี 2545 กับเด็กอายุเพียง 29 ปี มันท้าทายสุดๆครับ ตอนนั้นผมบินกลับมาจากญี่ปุ่น มาปรับตัวในกรุงเทพระยะนึงครับ ก่อนกลับไปยะลา ตอนนั้นผมมีความเชื่ออย่างจริงจังว่า..ความรู้และประสบการณ์ที่ติดตัวเรามา มันต้องสามารถแก้ปัญหาต่างๆได้ โดยไม่เกี่ยงสถานที่ ไม่เว้นแม้แต่ จ.ยะลา ในที่สุดผมใช้เวลาเพียง 1 ปีเศษๆในการเคลียร์ภาระทั้งหมดได้ และเริ่มขยายกิจการต่อ ความตั้งใจแรกถือว่าเสร็จสมบูรณ์ครับ
ความตั้งใจที่ 2 คือกลับมาดูแลคุณพ่อ-คุณแม่ที่เริ่มอายุมากแล้ว ผมกลับไปอยู่ยะลากับทั้ง 2 ท่านมาอีก 15 ปี อยู่จนวาระสุดท้ายของทั้ง 2 ท่าน ถึงวันนี้เป็นหนึ่งในเรื่องราวที่ผมภูมิใจมากที่สุดครับ ที่ได้มีโอกาสกลับไปสร้างรอยยิ้ม และสร้างความภูมิใจให้กับท่านทั้ง 2 จนวาระสุดท้าย
ความตั้งใจที่ 3 ของผมคือตั้งใจจะกลับไปทำประโยชน์ให้บ้านเกิด และนี่คือจุดเริ่มต้นของบทที่ 2 ที่ผมจะมาเล่าในคราวหน้าครับ
